KARIN VYNCKE

Zoeken, uitvinden, creëren, organiseren en desorganiseren...

De andere Persoon ontmoeten, mij confronteren met de materie in mijzelf, op mijn manier meestal met de mogelijkheden van het toeval..
.
Nu ben ik hier geraakt, vertrokken in 1987
en ga verder door vanaf dit moment.

Ik voer mijn strijd, ik vecht en beoordeel het valse, de arrogantie, de domheid en de stoutheid,
 met een blik op onze steden, deze onzekere territoria die onze levens in beweging brengen, die onze visioenen beïnvloeden en het mysterieuze mensdom ondervragen.
Ik verdedig de creatie die groeit uit de grote momenten van spanning, uit weerstand tegen de berusting, tegen verloochening, tegen verveling.
Dat is de plaats, een ruimte waar het spel intens is en samenwerken aangenaam, onder welke vorm dan ook; collage, voorstelling, performance of in een werkruimte, op de scène, in de straat, in de natuur, alleen of met amateurs of met professionele dansers.
Ik loop wonden op, maar het is een manier om rust te vinden tussen de ruïnes, om de rust te krijgen die de wereld vult telkens we de schoonheid ervan eren.
Zoals de oude wijze man zegt, kunnen we beter lang kijken naar de anderen en dan, wanneer we de innerlijke beweging van de andere hebben waargenomen, naar hen toegaan en hun adem vergezellen terwijl we tezamen dansen.

NEWS 02/24